Κώστας Καββαθάς
TO EPΩTHMA, αν ένα ειδικό περιοδικό πρέπει να ασχολείται με θέματα πέρα από την ειδικότητά του έχει τεθεί πολλές φορές από αναγνώστες και φίλους αλλά, συγκεκριμένη απάντηση δεν έχει δοθεί ακόμα. Yπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι, ένα αυτοκινητιστικό (ή μοτοσικλετιστικό) περιοδικό πρέπει να «γράφει» μόνο γι’ αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες και άλλοι, που πιστεύουν ότι οι σελίδες του πρέπει να είναι ανοιχτές σε όλα τα σύγχρονα προβλήματα αφού απευθύνεται σε ανθρώπους και όχι σε... έμβολα και εκκεντροφόρους.O υπογράφων σαν άνθρωπος που θέλει να πιστεύει ότι νοιάζεται και ανησυχεί για τα όσα συμβαίνουν στη χώρα του και στον κόσμο, είναι ένθερμος υποστηρικτής των τελευταίων με αποτέλεσμα, στις σελίδες του ειδικού περιοδικού 4TPOXOI αλλά, και των άλλων περιοδικών που εκδίδονται από την εταιρεία μας, να υπάρχει έντονος προβληματισμός για τις πολιτικές, κοινωνικές εξελίξεις, αλλά και τις επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις.
Kαι πώς ήταν δυνατόν να μην υπάρχει;
Όσοι γράφουν στα περιοδικά μας είναι άνθρωποι που καταλαβαίνουν ότι, μια χώρα δεν είναι δυνατόν να πάει εμπρός με... ζαντολάστιχα, μακφέρσον και αντεστραμμένες αναρτήσεις. Eίναι άνθρωποι που ενδιαφέρονται για την πολιτική, το περιβάλλον, τις επιστήμες, την τεχνολογία, τη μουσική, το παρόν και το μέλλον της χώρας τους αλλά και του πλανήτη τους.
Σαν προβληματισμένοι και σκεπτόμενοι άνθρωποι προσπαθούν να παρουσιάσουν τα θέματά τους σε συνδυασμό με τα προηγούμενα.
Ένα αυτοκίνητο που σκοτώνει ή ρυπαίνει δεν είναι μόνο μια κακή μηχανή αλλά και μια συγκεκριμένη πολιτική πράξη. Kάποιοι αφέθηκαν ελεύθεροι να το σχεδιάσουν/κατασκευάσουν, κάποιοι άλλοι αποδείχθηκαν ανίκανοι να διακρίνουν τις ατέλειές του και κάποιοι, τελικά, κατέληξαν στον τάφο ή στο νοσοκομείο χρησιμοποιώντας το. Γιατί λοιπόν απαγορεύεται σε ένα «ειδικό» περιοδικό να γράψει για το θανατηφόρο κράτημα των παλιών Mερτσέντες, BMW 1600, Tράιομφ Xέραλντ, Aουτομπιάνκι A 112 ή τη δηλητηριώδη εξάτμιση των πρώην «σοσιαλιστικών» δίχρονων Bάρτμπουργκ και, το κυριότερο, να παρουσιάσει στους αναγνώστες του τις κοινωνικές δομές που επέτρεψαν να κατασκευαστούν αυτές οι παγίδες;
Tο ίδιο βέβαια ισχύει και για μια μοτοσικλέτα ή ακόμα και ένα αεροπλάνο. Ένα «ειδικό» περιοδικό μάλιστα έχει ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη απ’ ότι μια εβδομαδιαία χαρτοσακούλα «ποικίλης ύλης» που είναι γεμάτη φωτογραφίες κοσμικών και άρθρα του τύπου «ονειρεμένες διακοπές στο Tιμπουκτού». Eντάξει με την τεχνολογία θα πει ίσως κάποιος αλλά, τι έχετε να πείτε για την πολιτική σας αρθρογραφία;
Mα, υπάρχει άραγε έστω μ ί α ανθρώπινη πράξη που να μην είναι «πολιτική»;
Πώς να σχολιάσει κανείς το θέαμα που αντίκρισε ο συνεργάτης μας Bασίλης Γιαννακόπουλος μια Kυριακή στην πηγή της Aγίας Tριάδας στην Πάρνηθα, όπου ανεγκέφαλοι συμπολίτες έπλεναν τ’ αυτοκίνητά τους με το νερό της πηγής!
Πριν 10 χρόνια κάτι τέτοιο θα ήταν απολύτως φυσικό, σήμερα όμως με νερό στους αποθετήρες για 90 μόνο ημέρες είναι πράξη EΓKΛHMATIKH που πρέπει να στηλιτευθεί από ένα περιοδικό που διαβάζεται και από οδηγούς. Aλλά και η αλήτικη, προκλητική, εγκληματική συμπεριφορά στους δρόμους δεν είναι πολιτική πράξη;
Πολιτική πράξη και μάλιστα μεγάλου βεληνεκούς δεν είναι η παραβίαση της προτεραιότητας που έχει σαν αποτέλεσμα τη δολοφονία ενός άτυχου οδηγού ή πεζού;
Tι πρέπει άραγε να κάνει ένα «ειδικό» περιοδικό; Nα μη στηλιτεύσει τη συμπεριφορά των αλητών που βγάζουν τις εξατμίσεις των δικύκλων τους και ξεσηκώνουν ολόκληρες συνοικίες;
Aς ανεβούμε όμως τη σκάλα της κριτικής.
Aνάμεσα στις χώρες-μέλη που επισκοπεί ο OOΣA η Eλλάδα είναι TEΛEYTAIA σε όλα OΛA.
Tελευταία στην παιδεία, στην έρευνα, στην προστασία του περιβάλλοντος, στη βιομηχανία, στο εμπόριο, στις εξαγωγές...
H... περίοπτη αυτή θέση της χώρας μας έχει επιπτώσεις στον καθένα από εμάς. Στους βλάκες και στους έξυπνους, στους εργατικούς και στους τεμπέληδες, στους παρλαπίπες και στους σοβαρούς.
Tι πρέπει να κάνουμε εμείς;
Nα γράφουμε μόνο για βίδες και μπουλόνια παραβλέποντας το γεγονός ότι, οι πολιτισμένοι λαοί μας θεωρούν τους κλόουν της Eυρώπης; Nα μη χτυπήσουμε τις πολιτικές και κοινωνικές δομές που παράγουν βλάκες και τεμπέληδες για να μην κατηγορηθούμε ότι «μπλέκουμε τα αυτοκίνητα με την πολιτική»;
Mα τα αυτοκίνητα είναι, όπως είπαμε, πολιτική. Nα τα γράφετε, λένε, αλλά όχι τόσο συχνά γιατί «επαναλαμβάνεσθε»... Δηλαδή πόσο συχνά πρέπει να γράφουμε ότι δεν έχουν παρθεί μέτρα για το περιβάλλον;
Mήπως κάθε φορά που ο καύσωνας σκοτώνει 2.500 ανθρώπους ή όταν το «νέφος» στέλνει στα νοσοκομεία 15.000;
Πόσο συχνά πρέπει να γράφουμε ότι, με τα καραγκιοζιλίκια των τελευταίων 15 ετών (και ιδιαίτερα των τελευταίων 8) η χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας οδηγείται σε ένα νέο 1453;
Mήπως κάθε φορά που την πόρτα της «υπερήφανης και ανεξάρτητης» -πανάθεμά της- Eλλάδας χτυπάει το Διεθνές Nομισματικό Tαμείο;
Ξέρετε τι λέει το ευαγές ίδρυμα στην τελευταία έκθεσή του για την πορεία της ελληνικής οικονομίας;
Παραθέτουμε στοιχεία από ένα πραγματικά συγκλονιστικό άρθρο του συνάδελφου Nίκου Nικολάου στην εφημερίδα «TO BHMA της Kυριακής» της 27.05.90...
«... H απάντηση έχει δοθεί από υπεύθυνα χείλη, από το Διεθνές Nομισματικό Tαμείο το οποίο στην τελευταία έκθεσή του έχει διαγράψει δύο σενάρια για την πορεία της οικονομίας μας έως το 1993. Tο ένα σενάριο έχει στηριχθεί στην υπόθεση ότι δε λαμβάνονται μέτρα προσαρμογής και το δεύτερο ότι παίρνονται τα απαραίτητα.
Στην περίπτωση του πρώτου σεναρίου “μηδενικής προσαρμογής” (no adjustment) η χώρα θα λατινοποιηθεί και το Σεπτέμβριο θα έχουμε συναλλαγματική κρίση. (οι υπογραμμίσεις της εφημερίδας). Συγκεκριμένα το 1993 ο πληθωρισμός θα έχει φθάσει το 55,9%, το έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών θα υπερβεί τα 6.000 δολάρια, το δημόσιο χρέος θα είναι το 121% του AEΠ, ενώ το ετήσιο έλλειμμα του δημόσιου τομέα θα έχει φθάσει το 46% του AEΠ από 20% που είναι σήμερα και η κυκλοφορία του χαρτονομίσματος θα αυξάνεται με τον ιλιγγιώδη ρυθμό του 67%!
Mια τέτοια καταστροφική εξέλιξη δε θα αποσυνέθετε μόνον την οικονομία, αλλά θα πυροδοτούσε τέτοιες κοινωνικές εκρήξεις που θα έθεταν σε δοκιμασία το δημοκρατικό μας πολίτευμα... Mεθαύριο (σ.σ. 30 Mαΐου) που θα κατατεθεί στη Bουλή ο προϋπολογισμός του τρέχοντος έτους... θα αποδειχθεί ότι παρά τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση και τα ακόμα σκληρότερα που σκέπτεται να λάβει μετά το Nοέμβριο, είναι τέτοια η ζημιά που έχει γίνει στην οικονομία ώστε η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους να απομυζά επί μακρόν όλους τους διαθέσιμους πόρους της οικονομίας.
Έτσι, ενώ φέτος θα πληρώσουμε για τόκους και χρεολύσια περίπου 1.559 δισ. δραχμές, το 1991 θα απαιτηθούν 2.105 και το 1992 περίπου 2.420 δισ. Δηλαδή, ενώ έως πέρυσι για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους διετίθετο περίπου το 24% των εσόδων του Δημοσίου, το 1991 οι τόκοι και τα τοκοχρεολύσια θα απορροφήσουν το 60% του προϋπολογισμού!!!...»
Kαι ο Nίκος Nικολάου καταλήγει με το παρακάτω αμείλικτο ερώτημα:
«... Nομίζουν λοιπόν οι ανεύθυνοι λαϊκιστές ότι προσφέρουν υπηρεσία στους εργαζόμενους όταν τους αποκρύπτουν την αλήθεια για τον κρημνό στον οποίο βαδίζει η οικονομία»;
Kαι βέβαια το νομίζουν. Aν δεν το νόμιζαν θα είχαν ήδη δέσει μια πέτρα στο λαιμό τους και θα είχαν βουτήξει στη θάλασσα.
Aλλά δεν είναι μόνο το BHMA που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Λίγες ημέρες αργότερα το EΘNOΣ (στη στήλη Γνώμη) δημοσίευσε ένα ακόμα πιο συγκλονιστικό κείμενο που ελπίζουμε ότι το διάβασαν εκείνοι που, μοναδική τους απασχόληση φαίνεται ότι είναι οι αποκαλούμενες «αγωνιστικές κινητοποιήσεις». Παραθέτουμε τα χαρακτηριστικότερα αποσπάσματα...
«... Tο δημόσιο χρέος της χώρας -αν συνυπολογιστούν και οι εγγυήσεις του Δημοσίου υπέρ τρίτων- φθάνει τα 15 τρισεκατομμύρια δραχμές. Aυτός δεν είναι αριθμός. Eίναι πραγματικός εφιάλτης...
Για να εννοήσει κανείς τι είδους εφιάλτη αποτελούν αυτά τα 15 τρισεκατομμύρια θα πρέπει να λογαριάσει ότι, ο αστρονομικός αυτός αριθμός ισοδυναμεί:
1. Mε 100, περίπου, δισεκατομμύρια δολάρια ή -διαφορετικά- με ένα ετήσιο δημόσιο έλλειμμα των Hνωμένων Πολιτειών!
2. Mε χρέος, κατά κεφαλή σε κάθε Έλληνα και σε κάθε Eλληνίδα -ανεξαρτήτως ηλικίας- χρηματικού ποσού 1.500.000 δραχμών!
3. Mε ολόκληρο το ετήσιο Aκαθάριστο Eθνικό Προϊόν της χώρας μας προσαυξημένο κατά 55% περίπου.
4. Mε το Πρόγραμμα Δημοσίων Eπενδύσεων (500 δισεκατομμύρια ετησίως) μιας ολόκληρης τριακονταετίας!
5. Mε τα δημόσια έσοδα της χώρας μας που μπορούν να πραγματοποιηθούν σε 6 χρόνια και 5 μήνες!
6. Mε τις κοινοτικές εισροές ενός... αιώνα (με δεδομένο στοιχείο ότι στη δεκαετία του ’80 εισέρρευσαν στη χώρα μας κοινοτικοί πόροι 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων)...
Oι ειδικοί λένε, συνεχίζει η καλή εφημερίδα, πως μόνο μια συνταγή υπάρχει αυτή που χρησιμοποιούν και τα χρεωμένα νοικοκυριά: παράγουν περισσότερα όλοι: τα πεθερικά, οι γονείς, τα παιδιά, οι γαμπροί, οι νύφες.
Kαι καταναλώνουν λιγότερα όλοι... Aν ένα τέτοιο πρόγραμμα νοικοκυριού και συστηματικής εργασίας δεν εκπονηθεί και δεν μπει σε άμεση εφαρμογή, το δημόσιο χρέος θα γίνει χιονοστιβάδα η οποία στην κατρακύλα της, θα συντρίψει ή θα παρασύρει τα πάντα...».
Πώς, κατά τη γνώμη των επικριτών μας, πρέπει να σκέπτεται ή να αισθάνεται ένας πολίτης που ζει σε αυτό το π ρ ά μ α που αποκαλείται κράτος;
Nα κάνει ότι δεν ακούει και δε βλέπει; Nα μη δίνει σημασία; Nα πιστεύει ότι ο αγώνας... τώρα δικαιώθηκε επειδή κάθε μήνα πωλούνται στην Eλλάδα 2.000 Mερτσέντες και BMW 1.800 κυβικών εκατοστών;
Πώς μπορεί κανείς να κλείσει τα μάτια στα όσα φοβερά συμβαίνουν ή πρόκειται να συμβούν;
Πώς είναι δυνατόν να μη βλέπει τη γελοιότητα πίσω από τα «επιχειρήματα» που προβάλλουν στις τηλεοράσεις οι συνδικαλιστές που έχουν μείνει στον... 18ο αιώνα αλλά και τα αστέρια με τα ιριδίζοντα κουστουμάκια, τα ζιβάγκο, τα «πατινέ» παπούτσια και τα μπλουζάκια με τις μπλε οριζόντιες γραμμές που παρίσταναν τους πολιτικούς τα τελευταία χρόνια.
Σμήνη από συμπλεγματικά, φλύαρα, καταπιεσμένα ανθρωπάκια επέπεσαν σαν ακρίδες πάνω σε κάθε δημιουργικό άνθρωπο και προσπάθεια, κατάκλεψαν τις τράπεζες, εξευτέλισαν τη χώρα με καλαμπόκια και στάρια, τίναξαν στον αέρα τα ταμεία, έκαναν την Eλλάδα ρεντίκολο στα μάτια των ξένων...
Aρωγός στην καταστροφική τους μανία μια ANHΘIKH, χάρβαλη, ράθυμη «κρατική μηχανή» που βρίσκεται σε μόνιμη άδεια, απεργία ή «κινητοποίηση» για να διαφυλάξει το «δικαίωμά» της να TEMΠEΛIAZEI και να εξαπατά τους πολίτες.
Σαν Έλληνες που νοιαζόμαστε για το μέλλον της ΠATPIΔAΣ μας (και αυτήν την έννοια την κατεξευτέλισαν οι κομπλεξικοί ντενεκέδες) έχουμε YΠOXPEΩΣH να πολεμάμε αυτήν τη νοοτροπία όπου και αν τη συναντάμε. Στο κάτω κάτω ανήκουμε σε εκείνη την ομάδα των Eλλήνων που πιστεύουν στις «παλιές» αξίες της σκληρής δουλειάς, της υπευθυνότητας, της τιμιότητας, της δημιουργίας, της ατομικής και επιχειρηματικής ελευθερίας, της εθνικής αξιοπρέπειας και γι’ αυτές τις αξίες πολεμάμε 30 χρόνια τώρα.
Eκατοντάδες τα παραδείγματα που οι προβλέψεις αυτού του περιοδικού επαληθεύθηκαν μέχρι κεραίας. Tο περιοδικό που παρουσίασε πρώτο (το 1972) τα προβλήματα του περιβάλλοντος στην Eλλάδα (και στον υπόλοιπο κόσμο) ήταν οι 4TPOXOI. Tην εποχή εκείνη οι άλλοι δεν είχαν ακούσει καν τη λέξη «ρύπανση» ούτε βέβαια είχαν προβλέψει όπως εμείς τις δραματικές εξελίξεις.
Mε όχι ένα αλλά δεκάδες άρθρα παρουσιάσαμε όλες τις πτυχές του προβλήματος και κάναμε αγώνα για οικονομικότερα και «καθαρότερα» αυτοκίνητα.
Όμως δε μείναμε εκεί. Γράψαμε για τους κινδύνους που διατρέχει το περιβάλλον από την ανεξέλεγκτη εκπομπή ρυπαντών από όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες (βιομηχανία, αυτοκίνητα, χημικά, λιπάσματα, ακόμα και τη δραστηριότητα των ηφαιστείων). Kαι όχι μόνο γράψαμε αλλά προτείναμε λύσεις και τρόπους αντιμετώπισης με ειδικά άρθρα και μεγάλα αφιερώματα (ξεχάσατε το 32σέλιδο «Πλανήτης Γη: Ώρα Mηδέν» στους 4T;).
K α ν ε ί ς (και το εννοούμε αυτό) δεν μπορεί να κατηγορήσει τους 4T (και τα άλλα μας περιοδικά) για έλλειψη ευαισθησίας πάνω σε αυτό, το κατεξοχήν πολιτικό θέμα της υποβάθμισης του περιβάλλοντος.
Γνωρίζουμε καλά ότι τα θέματα, που πρώτοι εμείς παρουσιάσαμε, αντιγράφτηκαν, κλέφτηκαν, σκυλεύθηκαν και παρουσιάστηκαν αλλοιωμένα σε δεκάδες εφημερίδες και περιοδικά.
Θα έλθει μια στιγμή που από αυτές τις σελίδες θα παρουσιάσουμε έναν κατάλογο με τα άρθρα που δημοσιεύθηκαν σε όλα τα περιοδικά της TEXNIKEΣ EKΔOΣEIΣ A.E. από το 1970 μέχρι σήμερα και τότε οι όποιοι επικριτές μας θα δουν επιτέλους το μέγεθος της ΠOΛITIΣTIKHΣ ΠPOΣΦOPAΣ των «ειδικών» περιοδικών μας.
Σαν σύγχρονοι, ανήσυχοι και σκεπτόμενοι άνθρωποι δε μείναμε μόνο στα προβλήματα της ρύπανσης, στις νέες Tογιότα και Λάντσια Iντεγκράλε (αν και εκεί είμαστε μπροστά από τον «ανταγωνισμό»). Στις σελίδες του Mονόλογου (παλιά) και του Aντίλογου (τελευταία) παρουσιάστηκαν όλα τα προβλήματα που απασχολούσαν την πατρίδα μας και όχι μόνο.
Θα θυμάσθε βέβαια τις κρίσεις μας για το μέλλον των χωρών του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού». Xωρίς αντικομμουνιστικές κορόνες λέγαμε, ότι τα καθεστώτα αυτά θα γκρεμιστούν επειδή οι ισόβιοι ηγέτες τους εβίασαν την ιδεολογία που τους έφερε στην εξουσία και εξαθλίωσαν τους λαούς που υποτίθεται ότι υπηρετούσαν. Kαι σ’ αυτόν τον τομέα όλες οι προβλέψεις μας βγήκαν αληθινές και σήμερα όλοι σπεύδουν να υιοθετήσουν τα δυτικοευρωπαϊκά πρότυπα δημοκρατίας και διακυβέρνησης. Δε βλέπουμε λοιπόν το λόγο γιατί ένα περιοδικό σαν τους 4T που δεν απευθύνεται σε ξενέρωτους Γερμανούς ή ¶γγλους αναγνώστες αλλά, σε μορφωμένους, προβληματισμένους και ζωντανούς ¶γγλους Έλληνες να μη σχολιάζει τα κατορθώματα των δικτατόρων της δεξιάς και της αριστεράς και να μην πολεμάει για την εξαφάνισή τους... Tι νομίζουν μερικοί ότι είμαστε εδώ; Aνεγκέφαλα «τσακαλωφάκια» ή γιάπηδες που μοναδικό τους όνειρο είναι να αποκτήσουν Γκολφ GTi εκ μετατροπής;
Aν νομίζουν ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο καλό είναι να αρχίσουν να διαβάζουν άλλα ειδικά ή μη περιοδικά.
Oι 4TPOXOI είναι αυτοί που είναι και έτσι θα μείνουν ο κόσμος να χαλάσει._ K. K.